Spagaat 
Als kind had ik te maken met grensoverschrijdend seksueel gedrag van diverse mannen. Soms kon ik dankzij mijn bravoure op tijd wegkomen, soms niet. Bovenop de handelingen kwamen de dreigementen: “Als je dit aan iemand vertelt, weet ik je te vinden!” 

​

Die dreigementen waren eigenlijk overbodig, want ik wilde er zelf helemaal niet over praten. Als kind wéét je gewoon wanneer iemands gedrag niet door de beugel kan, ook al heeft niemand je dat met zoveel woorden verteld. Tegelijkertijd kunnen de puur lichamelijke sensaties ook spannend voelen, soms zelfs lekker. Dan kom je als kind zo in een spagaat. Je verliest het vertrouwen in je eigen lijf, je eigen gevoelens, je eigen grenzen.

​

Niet zeuren

Op mijn 18e heb ik er uiteindelijk thuis toch iets over verteld. Mijn vader wilde de mannen in kwestie alsnog te lijf gaan, maar er was niemand die vroeg hoe het nu met mij was. Niet dat mij dat toen opviel – ik ging er gewoon in mee. Op feestjes vertelde ik er weleens wat over, maar dan meer als een stoer verhaal. Zo ging ik door het leven: ‘Ik red me wel, met mijn grote mond en mijn humor.’ Zeker op het gebied van seksualiteit werd ‘niet zeuren’ zo ongeveer mijn lijfspreuk.

​

Grenzeloos 

Ik wilde vooral een leuke vrouw en goede moeder zijn, en geen saaie trut. Ik probeerde het iedereen naar de zin te maken, duwde mijn eigen behoeften weg en ging overal in mee, ook in de slaapkamer. Ondanks mijn stoere buitenkant, of juist daardoor, was ik niet in staat om mijn eigen grenzen aan te voelen, laat staan om die aan de ander duidelijk te maken. Veel te vaak was het: ogen dicht, hart op slot, snel klaarkomen en dat was het dan. Voor mij niet leuk, en ook niet voor mijn partners.

​